تأثیر دوره پزشکی مبتنی بر شواهد بر دانش و توانایی های عملی دستیاران بالینی از دیدگاه آنها

مقدمه: پزشکی مبتنی بر شواهد به معنای کاربرد متعهدانه بهترین شواهد عینی برای اتخاذ تصمیمات تشخیصی و درمانی دقیق، آگاهانه و منصفانه برای بیماران است. این رویکرد، تلاش می­­کند با ایجاد و تقویت توانایی طرح­سؤال، مهارت­های جستجوی اطلاعات، برگزیدن بهترین شواهد و مستندات در دسترس و ارزیابی نقادانه آن و بکارگیری نتایج تحلیل و نقد مستندات و شواهد، کیفیت تصمیم­گیری های بالینی را بهبود بخشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر دوره های آموزشی پزشکی مبتنی بر شواهد بر دانش نظری و توانایی های عملی دستیاران بالینی انجام شده است. روش: تحقیق حاضر با رویکردی کمّی، به روش نیمه­آزمایشی تک گروهی انجام گردید. ابزار پژوهش، دو پرسشنامه محقق ساخته ارزیابی رضایتمندی و خودارزیابی دانش و یک آزمون سنجش توانایی عملی بود که روایی آنها از دیدگاه پنج نفر از متخصصین بالینی و آموزش پزشکی تأیید شد و پایایی دو پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب92/0 و  93/0 بدست آمد. پرسشنامه ها برای همه 110 نفر دستیار شرکت کننده در دوره آموزشی پزشکی مبتنی بر شواهد ارسال شد و در نهایت 62 پرسشنامه به طور کامل پاسخ داده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزارspss  نسخه 14 و آزمون تی زوجی، همبستگی پیرسون و آمار توصیفی تحلیل شد. نتایج: برگزاری دوره در افزایش رضایت، و توانایی عملی دستیاران تأثیر معناداری داشته است. همچنین دانش نظری دستیاران بعد از اتمام دوره در مقایسه با قبل از دوره تفاوت معناداری نشان داد (p<0.01). افزایش دانش نظری و توانایی عملی دستیاران نیز با هم همبستگی معنادار داشتند (r=84%). نتیجه گیری: به نظر می رسد لازم است در دوره های پزشکی مبتنی بر شواهد، توسعه مهارت های عملی مورد توجه بیشتری قرار گیرد. همچنین لازم است در بخش های بالینی در مورد ضرورت و الزام تصمیم گیری های بالینی مبتنی بر شواهد تدابیری اندیشیده شود.